Een ode aan de man

Ik spaar ze, dat moet ik je bekennen. Ik heb een spaarkaart, een strippenkaart, vier op een rij en een kwartet. Van alle soorten heb ik er 1, omdat ik ze allemaal wil hebben. Ik vermoed dat vele van jullie niet zullen begrijpen waarom ik dit doe. Ik geef je dan ook toe, het genot voor mij is veel te groot. Ik zag eens op TV een man met vijf vrouwen. Toen dacht ik, dat wil ik ook! Een heel groot huis met 5 slaapkamers. 1 voor mij en 4 voor mijn mannen. Mannen die mij in mijn uiteenlopende behoeftes kunnen voorzien. De perfecte man, of prins op het witte paard bestaat niet. HALLO VROUW, word eens wakker! De droom die vele vrouwen hebben, heb ik niet. Ik ben daar veel te rationeel voor. Dus spaar ik mannen, op zich een vrij logische stap toch? Je hoort vrouwen vaak over de 'Ideale man' met humor, een goed lijf, een goede baan en een geweldig karakter. Soms mag hij ook emotioneel zijn, maar niet te, hij mag zijn mannelijkheid niet verliezen. Hij moet je meenemen, je verwennen en dan moet hij af en toe ook nog wat in het huishouden doen. Een man voor het verhaal, een man voor zijn lijf en de seks, een man voor zijn emotionele kant en een man voor zijn geld of kennis. De waslijst aan behoeftes van vrouwen zijn mijlen lang. Want imperfectie, ja vrouw, dat is niet genoeg. Het liefste wil je er aan sleutelen. Dagen lang. Lekker kneden totdat de klei precies in jouw handen past. Ik doe dat mijn mannen niet aan. Ik wil ze laten zijn wie ze zijn. Ik wil ze geen concessies zien maken. Ik wil niet stiekem denken 'Als hij nu eens..' of 'Was hij maar..' Ik wil ze niet ten onder zien gaan aan mijn ideaal beeld. Ik wil ze niet veranderen. Ik wil dat imperfecte, ik omarm het. Imperfectie aan al mijn mannen, een ode aan dat.